Over authentiek zijn

 

In een land ver ver weg was er een waterdrager die elke dag water kwam halen. Aan een bamboestok hingen twee aarden potten, één was aan de onderkant gebarsten.

​

De gebarsten pot voelde waardeloos aan en dacht dat het beter zou zijn als de waterdrager nog een pot zou pakken. 'Wat voor goeds schuilt er in mij? ' riep hij iedere dag, 'kijk eens hoeveel water ik verlies, nu moet je extra voor mij lopen.'

​

De waterdrager zei niets en glimlachte alleen maar. Zo ging het maandenlang door. Elke dag liep de waterdrager met de twee kruiken hetzelfde pad.

​

Op een dag zei de gebarsten pot: 'Dit kan zo niet langer doorgaan, waarom laat je mij dit water dragen als de helft eruit sijpelt? '

De waterdrager zei niets en glimlachte alleen maar. Deze keer stopte de waterdrager onderweg: 'Kijk eens goed om je heen', zei hij tegen de gebarsten kruik, 'wat zie je?

In de gebarsten pot stonden aan één kant van het pad de mooiste bloemen. En aan de andere kant helemaal niets, het was stoffig en dor.

'Wat een prachtige bloemen,' zei de gebarsten pot. 'Ik heb ze nog niet eerder gezien.'

​

'Omdat je water verloor op de bodem van je pot, kwam ik op een idee, de man zei:' Ik dacht: als ik nu zaadjes plant, langs het pad, aan jouw kant. Wie weet wat er dan gebeurt. ' En kijk! 'Dankzij jou heb ik de mooiste bloemen om aan mijn vrouw te geven.

Vanaf dat moment was de gebarsten pot blij en opgewekt omdat hij zag wat er gebeurde omdat de pot gebarsten was. Het hele pad was een zee van bloemen geworden.

​

​

​

​