De boom, een dierbare vriend

“Sadness gives depth. Happiness gives height. Sadness gives roots. Happiness gives branches. Happiness is like a tree going into the sky, and sadness is like the roots going down into the womb of the earth. Both are needed, and the higher a tree goes, the deeper it goes, simultaneously. The bigger the tree, the bigger will be its roots. In fact, it is always in proportion. That's its balance.”

Terwijl ik deze mindful blog schrijf, kijk ik uit over de 100 jaar oude bloeiende kastanjeboom. Wat een prachtig gezicht en wat een kracht straalt de boom uit. De trotse witte kaarsen, de frisse groene bladeren, de energie en de schoonheid. Het raakt mij elke keer weer diep. Het is ook deze boom die mij eraan herinnert om in de herfst ‘los te laten’, om ruimte te maken voor het nieuwe. Ieder jaar opnieuw. In de winter toont de boom de naaktheid, de blootstelling, zoals jou ook kan overkomen, je diepste emoties en gevoelens worden voelbaarder, zonder de afleiding van de zorgeloze sfeer van de zomer. De boom, die zo gewoon lijkt maar een diep bewustzijn in zich heeft. En de intelligentie van het universum wordt weerspiegeld als je de tijd neemt om te kijken, voelen en observeren.

Voor mij is dit het mooiste symbool van het leven zelf, van wie we zijn, hier op aarde – verbonden met de natuur. Omdat wij de natuur zijn. Wij zijn één geheel en altijd verbonden. Zonder de bomen zouden we hier niet kunnen bestaan. De bomen doen zoveel voor ons. Ze geven ons zuurstof, maar minstens zo belangrijk: ze nemen ook alle afvalstoffen, oftewel CO2, op en zetten dit om in onze levensenergie: O2. Het zijn tovenaars, magiërs. Ik zeg altijd. Maar wij ook: we doen hetzelfde, maar op een ander niveau: we kunnen moeilijkheden in het leven omzetten in kracht en diepgang. We moeten ook ‘wortelen’ om verder te groeien. Wij planten zaadjes van dromen en verlangens en laten deze groeien en bloeien tot de mooiste ‘bomen’. Wij zijn de zaden die zijn uitgegroeid tot wezens van licht en liefde. De boom is de belichaming van 'liefde'. Als je wilt weten wat liefde is, bestudeer dan een boom.

Vrksasana

De boom is een bekende pose in de yogapraktijk, ook wel bekend als Vrksasana

Yoga is de oudste bewegingstheorie en ontstond ruim 2000 jaar geleden in India. De eerste yogi’s hadden een diep verlangen om meer één te worden met de natuur. Ze zagen zichzelf als onderdeel van dezelfde wereld als planten, dieren en de natuur. Ze mediteerden in de natuur en wisselden deze meditaties af met het observeren van dieren. Ze observeerden en kwamen tot de conclusie dat de verschillende houdingen ook een functie hadden om een situatie of doel te optimaliseren. En alle dieren doen bijvoorbeeld heel eenvoudige rekoefeningen als ze wakker worden. De yogi’s wilden weten of deze houdingen ook goed waren voor hun eigen lichaam en kwamen tot de conclusie dat ze zich sterker, fitter en flexibeler voelden. Er zijn verhalen van yogi's die jarenlang in de Vrkrasana - boomhouding - bleven om één te worden met de bomen om hen heen.

Prana

De basis van yoga gaat over Prana – levensenergie – en door bewust gebruik te maken van je adem genereer je deze energie. Deze bewuste oefeningen worden pranayama’s genoemd en vormen de basis van je yogabeoefening. Iedereen die de film Avatar heeft gezien, zal zich waarschijnlijk herinneren dat deze wezens zich voeden met energie uit de 'levensboom'. Een prachtige vibrerende boom, waarmee via de haren contact wordt gemaakt. Eigenlijk is dit geen fictie, want we doen dag en nacht niets anders dan dat. Gemiddeld maken we ongeveer 8.000 tot 24.000 keer per dag contact met de bomen door onze in- en uitademingen. En hierdoor wordt de verbinding gemaakt met de bomen en planten.

Maar bomen communiceren ook met elkaar, dit wordt ook wel het Wood Wide Web genoemd. Ja, het is zeker waar dat de meningen over deze theorie variëren, maar persoonlijk geloof ik dat het waar is, omdat ik ook de energie van een boom kan waarnemen en voelen. Het Wide Wood Web is gebaseerd op een onderzoek en observatie van Peter Wohlleben, oorspronkelijk boswachter in Duitsland. Hij werd het houthakken beu en begon naar de bomen te kijken. Hij ontdekte allerlei wonderen die hij niet kon verklaren en ontdekte dat bomen met elkaar communiceren en elkaar ook steunen en helpen als een boom ziek is. Communicatie kan via de wortels gaan, maar ook via schimmels die in symbiose met deze bomen leven. Vergelijk met ons 'internet'.

Er wordt vermoed dat het Wood Wide Web een mondiaal systeem is. Er lopen momenteel veel onderzoeken en de kans is groot dat hierover nog veel meer naar buiten zal komen.

Persoonlijk merk ik dat ik heel rustig word als ik omringd ben door veel bomen en ik vind het magisch hoe zo’n mooie grote boom uit een kastanje kan groeien. Voor mij is de boom het symbool van de magie die leven heet. En laat ons zoveel lagen zien. Als mensen maken we ook persoonlijke seizoenen door en er is altijd een terugkerende cyclus van:

• loslaten,

• stilte

• groeien

• bloeien.

De boom, die geduldig al onze laatste afvalproducten (co2) steeds weer opneemt en met hetzelfde geduld omzet in zuurstof.

De boom is de thuisbasis van de vele vogels die erin leven en die er elk jaar over de hele wereld miljarden kraambedden in bouwen. Het leven dat leeft en voortleeft en tot leven wordt gebracht. Met andere woorden: overvloed.

Bos der Ouden

De boom die ooit dat kleine zaadje was, net als wij. En groeide uit tot een wezen met zoveel potentieel en kracht. Het pad van de wortels naar de diepten van de aarde en van daaruit bewegend met het licht. De op een na oudste boom ter wereld is ongeveer 4.845 jaar oud. En draagt de naam Methusalem . Maar Methusalem heeft een oudere broer, die 5062 jaar oud is. Ze behoren tot

pinus longaeva of gewoonlijk Great Basin Bristlecone Pine genoemd en kan worden gevonden in het 'Forest of Ancients' samen met vele andere soortgenoten die duizenden jaren oud zijn.

Het 'Forest of Ancients' ligt in de Witte Bergen in Californië.

Tenslotte nog iets over het mooie citaat van Osho:

'Geluk geeft hoogte. Verdriet geeft wortels. Geluk geeft takken. Geluk is als een boom die de lucht in gaat, en verdriet is als de wortels die in de baarmoeder van de aarde neerdalen.'

Deze quote is mijn leidraad en steun in moeilijke tijden. In tijden waarin ik veel verdriet heb ervaren, door het verlies van dierbaren en diepe teleurstellingen in het leven. Oude wonden die open gingen totdat ze genezen mochten worden.

De boom, voor mij het symbool van de magie die we zijn, wij allemaal. De boom die ons voedt en ons eraan herinnert dat we uniek zijn en een magisch onderdeel zijn van een nog magischer universum.

Namasté,

Aliye